تولید پایه اشتغال‌زائی در جامعه است. همچنین، تولید برای مصرف بیشتر جامعه و گردش اقتصادی ضروری است. اما، تاکید بر تولید بدون تاکید بر افزایش بهره‌وری و بهبود بهره‌وری به معنی تولید کردن به خاطر تولید کردن است.
۱
تاریخ انتشاريکشنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۷ - ۱۳:۵۷
کد مطلب : ۴۱
سفسطه‌های اقتصادی
سفسطه تولید کردن به خاطر تولید کردن
محسن پرورش: تحلیلگر اقتصادی طی یادداشتی عنوان کرد:
تولیدی که بتواند مصرف بازار را پاسخ دهد و به رفاه مصرف کننده منجر شود باید پویا و پیشرونده باشد. اگر در کشوری هدف از تولید افزایش تولید شود آن هدف بر ادامه راهی که تولید آغاز آن است سایه می‌اندازد و به تدریج، تولید کشور بیشتر در چرخه‌‌‌هائی از تکرار و سکون می‌دود و سیاست‌گزار همیشه سر خوش از آمار بالای مجوزهای صادر شده و تعدد شهرک‌های صنعتی و واحدهای تولیدی پر تعداد، چشم از کیفیت و نوآوری برمی‌دارد.
در کشورهائی مانند ایران که هدف‌گزاری‌های دولتی در تولید و اشتغال، اغلب بر پایه "سفسطه تولید بیشتر یعنی خودکفائی بیشتر" استوار است، تولید نه ثروت و رفاه کافی برای جامعه خلق می‌کند و نه به نرخ اشتغال متناسب ختم می‌شود و نه صادراتی در پی دارد.
در چنین اکوسیستم تولیدی، نشتی‌های منابع با گذشت زمان بزرگ‌تر می‌شوند و نرخ رشد بهره‌وری را کندتر می‌کنند.
در صنعت بانک در ایران، شاخص اشتباه تعداد شعب بانک‌ها بدون ظرفیت اقتصادی و گردش پولی متناسب در کشور همان نگاه تولید به خاطر تولید است که با خود کژی‌های عملیاتی و فساد به همراه دارد زیرا هر واحد عملیاتی ایجاد شده به منظور زنده ماندن ناگزیر است به هر اشتباهی دست بزند؛ که این عارضه را در صنعت بانکی کم ندیده‌ایم.
صنعت دارو نیز از این سفسطه تولید بیشتر، در امان نبوده است. افزایش تعداد واحدهای تولیدی، به معنی پخش کردن منابع در عرض بازار است. تولید مولد ثروت و رفاه و یک بازار پویا به افزایش عمق نیز نیاز دارند - حتی بیشتر از افزایش عرض.
در صورتی که پهن شدن منابع بدون اهتمام در اعمال استانداردهای به راه اندازی یک واحد تولیدی و سپس بدون نظارت بر اجرا و استمرار آن استانداردها در ادامه فعالیت آن واحد، بدون تردید به طور پیشرونده‌ای از عمق بازاری می‌کاهد که پهنایش رو به افزایش است؛ نتیجه این ناترازی، بی نیازی واحد تولیدی از نو آوری و فاصله گرفتنش از کیفیت است، برای محصولی که قرار است کیفیت سلامت و عمر جامعه را بالا ببرد.
