رییس هیات مدیره انجمن دیابت ایران، همزمان با بازگشایی مدارس ضمن اشاره به علایم دیابت و افت قند خون در دانش‌آموزان، خطاب به معلمان توصیه کرد: باید به دانش‌آموز دیابتی در هر زمان حتی در حین کلاس درس اجازه داده شود قندخون خود را اندازه‌گیری کند و گاهی نیاز است معلم برای ثبت نتیجه تست به او کمک کند.
۰
تاریخ انتشاردوشنبه ۱ مهر ۱۳۹۸ - ۱۲:۵۱
کد مطلب : ۷۴۱
علائم افت قند خون در دانش‌آموزان دیابتی / توصیه به معلمان مدارس
اولیای مدرسه و همکلاسی‌ها باید بدانند که یک کودک یا نوجوان دیابتی در بین آنها هست و به همین دلیل لازم است اطلاعات کافی درباره دیابت و علائم آن بخصوص هیپوگلیسمی یا افت قند خون و چگونگی درمان آن داشته باشند. علاوه بر آن معلمان باید درک کنند که یک فرد دیابتی در زمان‌های مشخص و حتی حین برگزاری کلاس درس، نیاز به تغذیه و یا رفتن به دستشویی دارد.
با توجه به شروع سال تحصیلی و تغییر در شیوه زندگی دانش‌آموز دیابتی و پیامدهای این تغییر، احتمال اختلال در کنترل قند خون فرد دیابتی بالا می‌رود؛ از این رو توصیه می‌کنیم، والدین هفته‌های ابتدایی شروع سال تحصیلی توجه بیشتری به کنترل دیابت داشته باشند تا فرزندان دیابتی آنها بتوانند با شیوه جدید زندگی سازگار شوند.
علائم دیابت در دانش‌آموزان
اولیای مدرسه در صورت مشاهده علائم زیر در دانش‌آموز باید به سرعت اقدام لازم را انجام داهند:
عطش فراوان، پر ادراری، بی رغبتی در انجام تکالیف، بی‌قراری و بی‌دقتی در کارها، کم اشتهایی و حالت تهوع، ناتوانی در خواندن مطالب بویژه مطالب نوشته شده بر روی تخته، خواب آلودگی، خستگی و بی‌علاقگی به ورزش.
دانش‌آموزان دیابتی که با انسولین درمان می‌شوند نیز ممکن است به دلایل گوناگون دچار افت قندخون شوند؛ از این‌رو برای جلوگیری از خطرات عوارض قند خون لازم است دانش‌آموزان و اطرافیان اطلاعات کافی در مورد علائم افت قندخون و شیوه درمان آنها را در اختیار اولیا و مسئولان مدارس بگذارند تا آنها بتوانند در مواقع ضروری به فرد دیابتی کمک کرده و از بروز خطر جلوگیری کنند.
علائم افت قندخون
هنگامی که غلظت قند خون به کمتر از ۵۰ میلی‌گرم درصد برسد، دیابتی‌ها دچار علائم زیر می‌شوند:
گرسنگی شدید، لرزش بدن و ریزش عرق، دلشوره و تپش قلب، فقدان تمرکز و خواب آلودگی، مورمور شدن اطراف دهان، پوست مرطوب و رنگ پریده، سردرد، گود رفتگی دور چشم‌ها و سست شدن زانوها.
معلمان باید به چه نکاتی توجه کنند؟
بنابراین دانش‌آموزان دیابتی در وضعیت‌های زیر نیاز به همکاری و حمایت دارند:
باید به دانش‌آموز دیابتی در هر زمان حتی در حین کلاس درس اجازه داده شود قندخون خود را اندازه‌گیری کند و گاهی نیاز است معلم برای ثبت نتیجه تست به او کمک کند. در صورت کاهش قندخون فرد دیابتی، باید به وی اجازه نوشیدن و خوردن مواد غذایی لازم داده شود.
اولیای مدارس، معلمان و بویژه معلم ورزش باید از علائم قندخون و چگونگی درمان آن مطلع باشند. آنها باید بدانند مواد قندی سریع الجذب در کجا نگهداری می‌شوند و به چه شکل باید در اختیار افراد دیابتی قرار گیرد. همچنین معلم ورزش نباید از ورزش و فعالیت جسمی دانش آموزان دیابتی جلوگیری کنند؛ زیرا فعالیت جسمی و ورزش به کنترل قندخون کمک می‌کند. نکته مهم در این میان مراقبت از دانش آموزان حین فعالیت و ورزش‌های شدید و طولانی مدت است تا از بروز افت قندخون جلوگیری شود.
تزریق انسولین از اهمیت زیادی برخوردار است و دانش‌آموز دیابتی هنگام تزریق انسولین باید اجازه تماس با منزل را داشته باشد تا درمان او بدون هیچگونه اشتباهی دنبال شود. همچنین در صورت افت قندخون شدید و در دسترس نداشتن آمپول گلوکاگن، باید دانش‌آموز دیابتی را فورا به نزدیکترین مرکز پزشکی برسانیم.
در پایان توجه به این نکته ضروری است که هرگز نباید یک دانش‌آموز دیابتی در وضعیت افت قندخون به تنهایی به منزل فرستاده شود. حتماً به علائم قندخون پایین و قندخون بالا در دانش‌آموزان دیابتی توجه کنید. معلمان و به طور کلی تمام کسانی که با دانش‌آموز دیابتی ارتباط نزدیک دارند، لازم است در دوره‌های آموزشی دیابت شرکت کنند تا به موقع بتوانند به دانش‌آموز خود کمک کنند.»
انتهای پیام
