روز پرستار کم کم از راه می رسد و جلسات و نشست ها برای قدردانی از جامعه پرستاری کشور، هر روز برگزار می شود. اما، آنچه پس از این روز تغییر نمی کند، مسائل و مشکلات پرستاران است.

به گزارش پایگاه خبری خبردارو به نقل از مهر، جامعه پرستاری کشور، در خط مقدم ارائه خدمات سلامت به مردم و بیماران قرار دارد و بیشترین بار زحمات و مشکلات در بخش درمان نیز بر دوش این افراد است. اما، آنچه در این بین فراموش می‌شود، قدردانی از پرستاران است. قدردانی نه با برگزاری همایش‌ها و جشن‌های روز پرستار، بلکه جامعه پرستاری خواستار محقق شدن انتظارات به حقی است که سال‌های سال است به آنها توجه نمی‌شود. نمونه بارز توقع به حق پرستاران، عملیاتی شدن قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری است. قانونی که در تابستان سال ۱۳۸۶ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده و از آن روز تا امروز، هنوز هیچ اقدام عاجلی برای عملیاتی شدن آن صورت نگرفته است.

هر سال که به فصل بودجه نزدیک می‌شویم، زمزمه‌هایی شنیده می‌شود که قرار است برای اجرای قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری، اعتبار دیده شود. اما، به یکباره عنوان می‌شود که امسال هم نشد و باید برای سال بعد تلاش کرد و دولت را مجاب ساخت تا بودجه‌ای برای اجرای این قانون در بودجه کل کشور لحاظ کند.
وعده‌هایی که پرستاران در این سال‌ها بارها شنیده‌اند و هیچ وقت محقق نشده است.

روز گذشته مسئولان سازمان نظام پرستاری کشور به عنوان نمایندگان پرستاری، با رئیس مجلس شورای اسلامی دیداری داشتند و مسائلی مطرح شد. اما، خروجی این نشست برای پرستاران ملموس نیست. زیرا، شنیده‌اند که سال آینده هم نباید منتظر اجرایی شدن قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری باشند.

محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار، در گفتگو با خبرنگار مهر، از شرایط حاکم بر پرستاری کشور به شدت انتقاد کرد و گفت: چرا باید هزینه خدماتی که پرستاران عامل اجرای آن هستند، به بهانه نداشتن تعرفه، در جیب پزشکان برود.

وی از قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری به عنوان ام المطالبات پرستاران یاد کرد و افزود: ما سال گذشته هم پیشنهاد ردیف اعتبار برای اجرایی شدن این قانون را به وزارت بهداشت پیشنهاد دادیم، اما در نهایت این دولت بود که با این پیشنهاد مخالفت کرد.
علی کریمی رزوه سوپروایزر آموزشی بیمارستان شریعتی تهران، گفت: من صبور بودنم را از پرستاری دارم. پرستاری سبک زندگی ام را تغییر داده است. وقتی می بینم مرگ و زندگی انسان اینقدر به هم نزدیک است، یاد می‌گیرم قانع باشم. تلاش می‌کنم از داشته‌هایم بهینه استفاده کنم و قدرشان را بدانم.

وی افزود: حرفه پرستاری تلخ و رنج آور است. وقتی درد دیگران را می بینم صبرم در برابر سختی‌ها و مشکلات بیشتر می‌شود. هر کسی نمی‌تواند پرستار شود، برای پرستار بودن باید ویژگی‌های خاصی مثل نوع دوستی، هم دردی و…، داشته باشی. باید بتوانی در شرایط خاص تصمیمات خاص بگیری. اگر چه خیلی مواقع با لحظات دلخراشی در حین کار رو به رو می‌شوم، اما یاد گرفته‌ام به خودم مسلط باشم. با اینکه پرستاری بسیار استرس زا و پر تنش است، اما آموخته‌ام برای جلوگیری از فرسودگی شغلی بین کار و زندگی شخصی ام مرزهایی بگذارم.

کریمی ادامه داد: پرستاری به من آموخت در مشکلات انعطاف پذیر باشم تا بتوانم آن را به خوبی پشت سر بگذارم. در ارتباط با بیماران، همراهانشان، مدیران و همکارانم مهارت‌های ارتباطی خوبی کسب کرده‌ام. چون ما پرستاران جمع کننده تمام اعضای تیم‌های درمانی هستیم.

یکی از مشکلات حاد پرستاران در بیمارستان‌ها، مخالفت با بازنشستگی پیش از موعد آنها است. بر اساس قانون کار، حرفه پرستاری در مشاغل سخت و زیان آور قرار دارد و از همین رو، پرستاران می‌توانند زودتر از موعد بازنشسته شوند. اما، کمبود نیرو باعث شده تا دانشگاه‌های علوم پزشکی زیر بار این قانون نروند و با بازنشستگی پرستاران مخالفت کنند.
عباسعلی کریمی رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، در خصوص بازنشستگی پیش از موعد پرستاران، گفت: با وجود شرایط اقتصادی کشور و بدهی هزار میلیارد تومانی سازمان‌های بیمه‌گر به دانشگاه علوم پزشکی تهران، واقعاً امکان بازنشستگی پیش از موعد همکاران وجود ندارد.

وی با بیان اینکه ناامیدی و خوشبختی یک مقوله و احساس ناامیدی و احساس خوشبختی مقوله دیگری است، افزود: ما امروز درگیر این احساسات هستیم. عده‌ای از همکارانم با وجود سطح درآمد خوب و شغل مناسب، به دلیل تحلیل نادرست از شرایط، احساس یأس می‌کنند اما بسیاری از افراد با وجود دریافتی بسیار کمتر، هنوز هم با امید تلاش و کار می‌کنند.

انتهای پیام