روایت کمبود دارو در کشور را این روزها از زبان موتوری‌هایی که روبروی داروخانه‌ها منتظرند تا شهروندانِ دست خالی را به داروخانه‌های دیگر برسانند، بهتر می‌توان شنید.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خبردارو به نقل از روزنامه همشهری‌؛ یکی از آنها می‌گوید: ۲۰ سال است با موتور جلوی داروخانه‌ها کار می‌کنم و مردم را به داروخانه‌های مختلف می‌رسانم، اما کمبودهای دارویی هیچ وقت مثل حالا نبود.

او می‌گوید: آنقدر با بیماران به دنبال دارو از این داروخانه به آن داروخانه رفته‌ایم که می‌توانیم خیلی اوقات، مردم را برای یافتن داروهایشان راهنمایی کنیم و بگوییم به کدام داروخانه بروند.

وزیر بهداشت قول داده که تا ۲ ماه آینده کمبودهای دارویی در کشور کاملا برطرف شود، اما درحال‌حاضر داروخانه‌های بزرگ شهر هم تعدادی از داروها را ندارند، چه برسد به داروخانه‌های کوچک.

سامانه ۱۹۰ وزارت بهداشت، داروخانه‌هایی را که داروی مورد نظر را دارند، معرفی می‌کند و کافی است نام دارو را در سامانه وارد کنید تا آدرس بدهد، اما به گفته شهروندان، پیش آمده که به داروخانه معرفی‌شده ازسوی این سامانه هم مراجعه کرده‌اند اما دارو تمام شده و موجود نبوده است.

در سامانه‌هایی مثل دارویاب هم وقتی نام داروی موردنظر را وارد می‌کنید، با این پاسخ‌ها مواجه می‌شوید: «موجود نیست». حتی داروهای معمولی مثل استامینوفن در تعداد محدود موجود است آن هم گاهی تنها در یک داروخانه.

خیابان کریم‌خان - صبح - داروخانه ۱۳ آبان
مردی حدودا ۶۰ ساله با کاغذی در دست از داروخانه بیرون می‌آید و آرام به سمت خیابان می‌رود. از او می‌پرسم دنبال چه دارویی هستید؟ کاغذش را نشان می‌دهد و می‌گوید: برای درمان پروستات است. از پیکانشهر می‌آیم. کل پیکانشهر و تهرانسر را پشت سر گذاشتم اما هنوز نتوانستم قرص بتانکول ۲۰ میلی‌گرم را پیدا کنم. اینجا هم نداشت. حالا باید داروخانه‌های دیگر را هم بگردم ببینم پیدا می‌شود؟

تعداد زیادی از مراجعان داروخانه ۱۳ آبان، متقاضی انسولین هستند که خوشبختانه همیشه موجود است. یکی از آنها مردی سالمند است که با عصا راه می‌رود و سعی دارد از پله‌های داروخانه پایین بیاید. می‌گوید: انسولین همیشه در این داروخانه هست. فقط مشکل این است که سهمیه هر ماه را باید سر موعد خودش بیاییم بگیریم و این باعث اتلاف وقت و خستگی ما می‌شود. بالاخره سنی از ما گذشته. می‌شود کل سهمیه انسولین دیابتی‌ها را دو بار، یا چهار بار در سال بدهند که ما هم اذیت نشویم.

با موتوری‌های روبروی داروخانه هلال احمر هم وارد گفتگو می‌شوم، یکی از آنها می‌گوید: دارو هست ولی خب سخت پیدا می‌شود. شهر هم که بزرگ است و پرترافیک و برای پیدا کردن بعضی از داروها گاهی باید ساعت‌ها وقت بگذاری. ما با موتور، متقاضیان را به داروخانه‌های دیگر هم می‌بریم تا ببینند آن را پیدا می‌کنند؟

مرد موتوری می‌گوید: من خیلی وقت نیست که وارد این کار شده‌ام. قبلا در یک شرکت بزرگ کار می‌کردم اما الان سه چهار سالی می‌شود که توی این شغلم و می‌بینم که پیدا کردن دارو برای بعضی از مردم چقدر سخت شده. بعضی از اینها از شهرستان می‌آیند و جایی را هم نمی‌شناسند. مثلا صبح می‌آیند که تا شب برگردند اما خیلی وقت‌ها دارویی که می‌خواهند پیدا نمی‌شود.