عضو هیئت علمی بخش پزشکی مولکولی انستیتو پاستور ایران گفت: قبل از اجرای برنامه کشوری پیشگیری از تالاسمی سالانه ۱۲۰۰ تا ۱۳۰۰ مورد تالاسمی ماژور در کشور متولد می‌شدند که اکنون این عدد به حدود ۲۰۰ مورد در سال رسیده است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خبردارو؛ دکتر مرتضی کریمی پور افزود: عمده موارد تولد مبتلایان مربوط به استان‌های سیستان و بلوچستان، جنوب کرمان و هرمزگان است که این آمار بالا به علت عدم ثبت رسمی ازدواج‌ها، عدم مراجعه زوجین برای تشخیص قبل از تولد و مسائل فرهنگی و اقتصادی است.

وی ادامه داد: در استان‌هایی نظیر تهران و مازندران گزارش موارد جدید در سال یک تا ۲ مورد بوده و یا حتی مورد جدید گزارش نمی‌شود.

دکتر کریمی پور با تاکید بر اینکه آزمایشگاه مولکولی انستیتو پاستور نیاز به دستگاه توالی یابِ دارد، گفت: متاسفانه این دستگاه‌ را نداریم، هر چقدر زمان تشخیص زودتر باشد بعضا حالت حیاتی پیدا می‌کند. طبق فتاوایی که داریم در تشخیص قبل از تولد بیماری‌های ژنتیکی ما تا ۱۸ هفته و ۶ روز می‌توانیم مشکل جنین را برای سقط مشخص کنیم. دستگاه توالی‌یاب، دستگاه تخصصی ما است و جزو ضروریات است. البته روش‌های غیرمستقیم هم داریم که آنها نیاز به توالی‌یابی ندارند ولی پیدا کردن جهش در خانواده و در جنین و تایید آن نیاز به توالی‌یاب دارد. همچنین برای پاسخ به موارد پیچیده نیاز به این دستگاه داریم.

وی گفت: کشور ما جزء کشورهایی است که روی کمربند تالاسمی قرار دارد، شیوع بیماری تالاسمی در ایران بالا است. شایع‌ترین بیماری ژنتیکی تک ژنی در کشور بیماری تالاسمی است که قبل از شروع برنامه کشوری پیشگیری از بروز بتا تالاسمی ماژور، سالانه حدود ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ مورد تالاسمی ماژور در کشور به دنیا می‌آمدند. این بیماری از نظر نحوه توارث، اتوزومی مغلوب است بنابراین اگر پدر و مادر هر دو ناقل باشند به احتمال ۲۵ درصد فرزندشان مبتلا خواهد شد.

عضو هیئت علمی بخش پزشکی مولکولی انستیتو پاستور ایران تصریح کرد: حدود ۱۰ درصد جمعیت در شمال و جنوب کشور، ناقل تالاسمی هستند، در کل کشور هم به طور متوسط ۴ تا ۵ درصد ناقلین تالاسمی وجود دارند، بنابراین وقتی این افراد با هم ازدواج می‌کنند به خصوص اگر ازدواج فامیلی هم باشد، اگر یک زوج ناقل باشد ۲۵ درصد احتمال دارد هر کدام از بچه‌هایشان در هر بارداری مبتلا به تالاسمی ماژور شود.