نایب رئیس اتحادیه واردکنندگان دارو گفت: بیش از ۶۰ درصد داروی کشور توسط شرکت‌های وابسته به ارگان‌های نیمه‌دولتی یا عمومی تأمین می‌شود و بیش از دو سوم داروی ما توسط شرکت‌های پخش همین بخش توزیع می‌شود و ۶۰‌ درصد دارو از نظر ارزش در ۵۰۰ داروخانه کشور توزیع می‌شود که عمدتا دولتی هستند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خبردارو؛ دکتر مجتبی بوربور افزود: به طور مثال داروخانه ۱۳ آبان بیشتر از هزار داروخانه در روز فروش دارد. در این شبکه گسترده یک شرکت خصوصی کوچک نمی‌تواند تأثیر داشته باشد، مدام می گویند که دارو مافیا است، اگر واقعاً دارو مافیاست دو نفر از این مافیا را به ما نشان بدهید! اگر آنتی‌بیوتیک در دست مافیا باشد باید بروند یقه سازمان تأمین اجتماعی را بگیرند، چرا که ۲۸ شرکت و کارخانه ما برای تأمین اجتماعی است.

وی ادامه داد: اگر بخواهیم بحث مافیا را مطرح کنیم وقتی اکثریت شرکت‌های داروسازی مربوط به بخش دولتی است، پس این مافیا در کجا می‌تواند وجود داشته باشد.

نایب رییس اتحادیه واردکنندگان دارو تصریح کرد: با واردات اگر چه بخشی از کمبود‌ها رفع می‌شود، اما چرا باید دارو را با قیمت بیشتری وارد کنیم؟ از نگاه من ما باید دسترسی را اولویت می‌دادیم و بعد قیمت را، در کانال‌های غیر رسمی خارج از شبکه داروخانه‌ها، سرم ۱۵ هزار تومانی را با قیمت ۱۰۰ هزار تومان هم به مردم می‌فروختند. در حالی که اگر قیمت سرم مثلاً به ۲۰ هزار تومان افزایش پیدا کرده‌بود، همه مردم به سرم دسترسی داشتند، اما هم اکنون باید برای تأمین دارو سرگردان شوند و قیمت چند برابری بپردازد.

وی با اشاره به کاهش تولیدات شرکت های داخلی گفت: شرکت های سازنده آنتی بیوتیک اعلام می کردند که برای تولید یک شربت آنتی‌بیوتیک، ۲۱ درصد زیان به تولید‌کننده می‌رسد! ۲۱ درصد زیان در تولید یعنی سرجمع حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد زیان برای آن کارخانه وجود دارد. از سوی دیگر شرکت‌های دارویی عمدتاً دولتی و شبه‌دولتی هستند و این یعنی آنتی‌بیوتیک‌ساز‌های ما یا وابسته به سازمان تأمین اجتماعی یا شرکت‌های سرمایه‌گذاری بانک ملی هستند. بنابراین این شرکت‌ها نفع شخصی ندارند که بخواهند به دنبال سود شخصی‌شان باشند. پس مشکلی در این موضوع وجود داشته‌است.

 دکتر بوربور ادامه داد: بعنوان مثال اگر یک دارو ۱۰۰ تومان باشد، تنها ۳۰ تومان از آن ارزش ماده مؤثر است و ۷۰ تومان از بهای تمام‌شده شامل حقوق و دستمزد، نگهداری خطوط و مواد جانبی، بسته‌بندی و امثال آن است. ضمن اینکه در تولید تمام نهاده‌ها باید وجود داشته باشند. ممکن است برای تولید این آنتی‌بیوتیک‌ها ماده مؤثر بوده، اما مواد‌جانبی آن نبوده‌است. فرض کنید موادی که باید دارو را با آن آزمایش بکنند، نتوانند تأمین کنند. به هر دلیلی که این مواد آزمایشگاهی را نتوانند تأمین کنند، تولید نمی‌تواند محصول را آزاد‌سازی و سلامت کیفی آن را تضمین کند. پس با یک موضوع نمی‌توانیم کارخانه را زیر سؤال برد.

نایب رییس اتحادیه واردکنندگان دارو گفت: بیش از ۸۰ درصد تولید‌کنندگان آنتی‌بیوتیک ما شرکت‌های وابسته به تأمین اجتماعی، ستاد اجرایی فرمان امام و بانک ملی هستند و در واقع هیچ‌کدام از اینا خصوصی نیستند که بخواهند دنبال نفع شخصی‌شان باشند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: سازمان غذا و دارو همه چیز را خودش سیاستگذاری می‌کند. بخش خصوصی کاره‌ای نیست هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی همه چیز در سازمان غذا و دارو یا بهتر بگویم وزارت بهداشت سیاستگذاری می‌شود.