به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خبردارو؛ دکتر مجتبی بوربور افزود: وزارت بهداشت یک لیست قرمز (کمبود)، زرد (هشدار) و سبز (تامین) دارویی دارد که اکنون این لیست به رنگ زرد درآمده است اما همچنان در حال انکار کمبودهای دارویی هستند.
وی ادامه داد: وزارت بهداشت با انکار کمبودهای دارویی به نوعی صورت‌مسئله را با چند روش عوض می‌کند، در ابتدا اساسا کمبودها را تایید نمی‌کنند و یا اینکه برخی از مکانیسم‌های کنترل کمبودها از سوی آن‌ها صحت و اعتبارسنجی لازم را ندارد و درنهایت تعریف آن‌ها از کمبود هم متفاوت است. مثلا درباره یک دارو که ژنریک آن موجود است، اگر برند آن موجود نباشد جزو کمبودها به‌حساب نمی‌آورد یا اگر بیمار مبتلا به سرطان به دارو و برندی خاص نیاز داشته باشد، اما نوع دیگری از آن در دسترس باشد دیگر جزو فهرست کمبودها محسوب نمی کنند.
دکتر بوربور تاکید کرد: در حال حاضر حدود ۷۰۰ قلم دوز دارویی (اشکال مختلف دارو) در لیست کمبودها هستند، به این معنا که ممکن است از یک محصول برند آن موجود نباشد یا از یک محصول دوز‌های آن کمبود باشد یا کلا مولکول دارویی در دسترس نباشد: مثلا شربت آموکسی‌سیلین نداریم، اما قرص و کپسول آن موجود است. در برخی دارو‌ها هم هیچ نوعی از آن موجود نیست، مثل سالبوتامول که شربت و قرص آن را نداریم.
شدت کمبودها بی سابقه است
نایب‌رئیس اتحادیه واردکنندگان دارو گفت: کمبودها با این شدت برای اولین‌بار است که رخ داده و چهار دلیل هم می‌توان برای آن مطرح کرد که قابل پیش‌بینی بود. البته نگرانی اصلی، کمبودهای آتی است که با اصلاح نشدن روند فعلی می‌تواند این عدد را افزایش دهد.
وی افزود: دلیل اول اینکه تحت فشار اقتصادی و تحریم، دپوی استراتژیک باید افزایش پیدا می‌کرد و وزارت بهداشت باید ذخیره دارویی کشور را از پنج تا شش‌ماه به یک‌سال تا یک‌سال‌و‌نیم افزایش می‌داد اما با انواع سیاست‌ها منجر به کاهش این ذخیره استراتژیک شد.
دکتر بوربور خاطر نشان کرد: تولیدکنندگان در ابتدای اجرای طرح دارویار (۲۳ تیرماه امسال) موافقت خود را با قیمت گذاری‌ها اعلام و وعده رفع کمبودها تا دو ماه را دادند اما اکنون شاهد چنین وضعیتی هستیم. این وضعیت به نوعی با اجبار همراه بود و شرکت‌های دارویی چاره‌ای جز پذیرش آن نداشتند. حتی همین حالا هم که افزایش ۴۰ تا ۱۰۰ درصدی قیمت دارو انجام شده صرفا یک قیمت معقول است نه مطلوب، در حال حاضر ۴۰ درصد بهای تمام‌شده دارو که متاثر از ماده موثره دارویی است، شش‌برابر شده یعنی حداقل باید دارو به‌طور متوسط ۴/۲ برابر افزایش قیمت داشته باشد.
تضعیف واردات به معنای حمایت از تولید داخل نیست
نایب‌رئیس انجمن واردکنندگان گفت: این شرایط به‌گونه‌ای پیش رفت که واردات ضعیف شد و در کنار آن تولید داخل هم حمایت نشد. قیمت‌گذاری درستی هم صورت نگرفت، انواع راه‌های توسعه فهرست دارو‌های ایرانی بسته شد، زیرساخت‌های نوسازی تضعیف شد و مجموع این عوامل تولیدکننده را هم ضعیف کرد.
وی تصریح کرد: این راه درستی نیست که برای حمایت از تولید داخل، راه واردات بسته و حقوق مصرف‌کننده تضییع شود. کل دارویی که تولید داخل داشت و مشابه خارجی آن وارد می‌شد، ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیون دلار در سال بود که کمتر از یک‌بیستم کل ارزش بازار دارویی کشور (۴ میلیارد دلار) است. حذف رقیب هیچ زمانی به‌معنای حمایت و تقویت تولیدکننده نیست و دستاورد چنین سیاستی ضرر بیمار، تولیدکننده و واردکننده است.
دکتر بوربور در پایان خاطر نشان کرد: باید به‌سرعت اقدامات اصلاحی ازجمله متعادل‌سازی قیمت، امکان واردات و تامین ماده اولیه انجام شود. در این باره اصلاح لیست زرد هم اهمیت بسیاری دارد، چرا که ممکن است تولید از پایه به مشکل بخورد، به این معنا که یک ماده مشترک برای ساخت محصولات مختلف دچار کمبود شود، مثلا پایه تمام شیاف‌های کشور یا پایه آمپول‌ها به مشکل بخورند و این مسئله می‌تواند به‌صورت همزمان ۲۰۰ تا ۳۰۰ دارو را دچار کمبود کند.
دریافت صفحه با کد QR