به گزارش پایگاه خبری «خبردارو»
محسن عبداله زاده مدیرعامل بهستان پخش گفت: بدترین نگاه آن است که ما یک نگاه ایزوله به بخشی از کسب و کار داشته باشیم. یک صنعتی به نام صنعت سلامت وجود دارد، این صنعت 2 دسته فعالیت را در خود جای داده است، اولی ارائه دهندگان خدمت و دیگری ارائه دهندگان کالا و مواد مصرفی صنعت سلامت است.
ارائه دهندگان خدمت، پزشک، پرستار، بیمارستان، مرکز درمان و.. را شامل می شود. ارائه دهندگان خدمت و سفارش دهندگان خدمات در این گروه قرار می گیرند. دسته دیگر گروهی هستند که به عنوان تامین کنندگان یاد می شوند.
ما باید کل چرخه را با هم در نظر بگیریم تا متناسب با شرایط موجود در صنعت برای آن برنامه ریزی خاص انجام گیرد. اتفاق رخ داده باعث شده تا بخشی از این صنعت  مورد توجه خاص قرار بگیرد درواقع عمدتا به ارائه دهندگان خدمات و بخش دیگر که ارائه دهندگان کالاهای درگیر در سلامت هستند توجه می شود. این گروه شامل تامین کنندگان دارو، تجهیزات پزشکی و می شود. زمانی که حال کلی  صنعت سلامت خوب باشد حال تمامی این بخش ها خوب خواهد بود اما اگر جایی از این صنعت با مشکل همراه باشد خواه ناخواه این مشکلات کل صنعت را درگیر می کند.
او گفت :صنعت سلامت کشور یک ورودی و یک خروجی دارد که ورودی آن درآمدها را شامل می شود. بخشی از این درآمدها از سوی بیمه ها تزریق می شود و بخشی دیگر پرداختی بیمار است. اما بخش دیگر از این درآمدها مربوط به کمک های دولت، خیریه ها و ngo ها است.اما خروجی این صنعت، تمام افرادی که درگیر چرخه سلامت هستند، چه تامین کنندگان خدمات و را شامل می شود. اگر ورودی و خروجی را درست تنظیم کنیم مشکلات ما حل خواهد شد. متاسفانه این موضوع درست تنظیم نشده و یا حتی در دولت دهم به صورت هیجانی تنظیم شده است. در دوره دوم ریاست جمهوری آقای روحانی وزیر محترم بهداشت به صورت نمایشی یکی از ردیف های بودجه ورودی یعنی  بیمه ها را به شدت کاهش داد. متاسفانه این کار بدون مطالعه انجام گرفت.فشار این کار به بیمه ها منتقل شد و صندوق های بیمه ای که عمده تامین کننده بودجه سلامت هستند دچار چالش شد.طلبی که شما ایجاد کردید بابت هزینه و بار اضافی است که شما بر دوش بیمه گذاشته اید و هیچ مطالعه ای برای آن انجام نشده است.
وی افزود: باید به این موضوع تاکید داشت با افزایش  پرداخت  بیمار موافق نیستیم  و این کار باید با مطالعه و زمانبندی انجام شود. کار اشتباه آن بود که وزیر بدون مطالعه این موضوع را اجرا کرد.
پرداختی که از جیب بیمار کاهش پیدا کند باید از جایی دیگر تامین شود. درواقع باید به بیمه اضافه شود. اما باید دید بیمه چه میزان توان و بودجه دارد. متاسفانه در مراحل تدوین این طرح هیچکدام از نمایندگان بیمه دعوت نشدند. این طرح بدون بررسی به مرحله اجرا رسیده است. حال بودجه صندوق های بیمه تمام شده است، بار تمام شدن این بودجه را شرکت های دارویی به دوش گرفته اند. اگر نگاهی به همکاران ما در مراکز درمانی و یا بیمارستان ها داشته باشید خواهید دید این عزیزان حقوق های خود را به روز دریافت می کنند، درنتیجه این فشار به صنعت دارو، تجهیزات وارد شده و عمدتا کارانه پزشکان و پرستاران با تاخیر انجام می شود.
طرح نظام سلامت مانند یک چک سفید امضا بود که به دست بیمار داده بودند. این هزینه ها از جیب چه کسی باید پرداخت می شد؟ متاسفانه این موضوع ،مراجعه های بی مورد را به همراه داشت. جالب است که در معالجات سطح 4 درمان هم مراجعه های الکی مشاهده می شد. اگر سری به پزشکان در مراکز درمانی بزنید مشاهده می کنید پزشکی که باید دغدغه کاری آن بحث پیوند باشد به دلیل شکسته شدن طرح نظام ارجاع، بیماری با مریضی سرماخوردگی را ویزیت می کند درحالی که هزینه و خدمت برای فوق تخصصی است.  کارشناسان مرکز توسعه و ارتقا در مرکز بهداشت جزو کارشناسان خوب آن مجموعه بودند که نگاه سیاسی به ماجرا نداشتند و تنها بدنبال خدمت بودند،در حالی که ورودی ها کاهش یافته است، خروجی ها به شکل وحشتناکی رو به افزایش است.
در هر نقطه از دنیا یک خدمتی که به نظام سلامت می شود با هزینه همراه است. کجای دنیا هزینه را بدون حساب و کتاب انجام می دهند؟بیمه یک بخش خصوصی است که یک سری ورودی  و خروجی دارد. بزرگترین ورودی بیمه صندوق بیمه تامین اجتماعی است. ورودی بیمه تامین اجتماعی نیز از افراد شاغل تامین می شود. خروجی آن بازنشسته ها، درمان و بیمه بیکاری است. البته بخش ناچیزی از ورودی، ناشی از سرمایه گذاریهایی است که بیمه در صنایع مختلف انجام داده است. زمانی ورودی های بیمه به اندازه ای بالا بود که بیمه به دنبال سرمایه گذاری بود. به عنوان مثال 65 درصد از بازار داروی کشور را در مقطعی بیمه گرفت و در تمامی صنایع خوب وارد شده بود اما در حال حاضر به مشکل برخورده است.