گروه تحقیقاتی موسسه علوم و فناوری کره (KIST) سلاح بالقوه جدیدی علیه سرطان‌های مقاوم به دارو تولید کرده است.

به گزارش پایگاه خبری خبردارو، گروه کوانگ-میونگ کیم دارویی تولید کرده که مقاومت به دارو را با یک داروی ضد سرطان مهار می‌کند. داروی جدید " دارو، دارو نانوذره " نامیده می‌شود؛ زیرا دو دارو به‌هم‌پیوسته‌اند و تا زمان رویارویی با سلول سرطانی، به آرامی دور آن حرکت می‌کنند.
سلول‌های سرطانی آنزیمی به نام کاتپسین B را در سطوحی بالاتر از سلول‌های سالم نشان می‌دهند. وقتی داروی ترکیبی جدید به آنزیم واکنش می‌دهد، داروی ضد سرطان و مهارکننده‌ها را برای مقاومت در برابر دارو آزاد می‌کند که به‌طور بالقوه توانایی هدف قرار دادن و درمان سرطان‌های مقاوم به دارو را به آن می‌دهد.
محققان همچنین می‌گویند: این داروی جدید هم سرطان‌های ذاتی مقاوم به دارو را مهار می‌کند که در برابر تمام داروهای شناخته‌شده سرطان مقاومت می‌کنند و هم مقاومت دارویی اکتسابی (مانند سوپرباگ‌های باکتریایی با آنتی‌بیوتیک) را که بعضی از سرطان‌ها در طول دوره درمان ایجاد می‌کنند.
سرطان‌های مقاوم به دارو یکی از چالش‌های اصلی سرطان درمانی و کانون توجه تحقیقات سرطان است. مسئله پیچیده این است که ویژگی‌های سخت کشندگی آن‌ها از دلایل پیچیده‌ای ناشی می‌شود.
طبق اظهارات انستیتوی ملی سرطان، خود سلول‌های سرطانی و مکانی که در آن قرار دارند؛ ریز محیط تومور، بر مقاومت دارویی تاثیر دارند. انواع سلول‌ها در تومورها ممکن است درمان را پیچیده کند و سلول‌های سرطانی که از درمان اولیه زنده مانده‌اند، انتخاب می‌شوند و از بین بردن آن‌ها دشوارتر می‌شود.
ازآنجاکه سلول‌های سالم کاتپسین B را کمتر آزاد می‌کنند، محققان معتقدند که داروی جدید به سلول‌های سالم حمله نخواهد کرد و عوارض جانبی شدید درمان سرطان را محدود می‌کند.
کیم گفت: "داروی جدید، به‌طور موثری مقاومت دارویی را که منجر به شکست درمان در شیمی‌درمانی معمولی می‌شود و هم‌زمان سمیت سلول‌های طبیعی را کاهش می‌دهد، بنابراین انتظار می‌رود که بتوان از آن به‌عنوان یک عامل جدید ضد سرطان استفاده کرد که می‌تواند از مقاومت دارویی و اثرات سوء آن جلوگیری کند. "
این دارو در مدل‌های موش با سرطان پستان و متاستاتیک ریه آزمایش شد و رشد تومور را پایین نگه داشت و شانس زنده ماندن آن‌ها را بهبود بخشید؛ اما موش‌ها، انسان نیستند، بنابراین هنوز نیازمند تحقیق بالینی است.
نتایج این تحقیق در نشریه بیومتریال (Biomaterials) منتشر شده است.